boniowanie dekoracyjne wykończenie muru elewacji polegające na wyprofilowaniu krawędzi ciosów lub płyt kamiennych licujących ścianę zewnętrzną budynku, tworzące poziome i zwykle również pionowe podziały rowkowe powierzchni; także naśladownictwo takiego wykończenia w tynku. Boniowaniem dekorowano całe elewacje lub ich fragmenty: cokoły, pasy parteru, pilastry, obramienia okien itp. Boniowanie było rozpowszechnione w architekturze starożytnego Rzymu, później do wykańczania powierzchni elewacji pałaców, kościołów, kaplic i kamienic w okresie od renesansu do XX w. Typy boniowania - w zależności od układu rowków: płytowy, pasowy, od ukształtowania płyt: płaskie, wypukłe oraz od faktury ich powierzchni: polerowane, szlifowane, groszkowe, rustykowane itp.
|
| boniowanie muru kamiennego kaplicy Lubomirskich w kościele św. Trójcy /Dominikanów/ w Krakowie |
|
| boniowanie elewacji i portalu - arsenał królewski przy ul. Grodzkiej w Krakowie |
|
| połączenie boniowania kamiennego z tynkarskim na elewacji budynku arsenału królewskiego przy ul. Grodzkiej w Krakowie |
|
| boniowanie muru kamiennego kaplicy Lubomirskich w kościele św. Trójcy /Dominikanów/ w Krakowie |
|
| boniowanie elewacji tynkowanej - Hotel Grand w Krakowie |
|
| boniowanie - kamienica przy ul. Pijarskiej w Krakowie |
|